Hilde NIJS ​​een in Ninove geboren Belgische, maakt kunst sinds beginjaren '70. Als elfjarige behaalt ze een eerste prijs voor schilderen in Oostende wat haar verdere studies en leven als kunstenaar bepaalt. In 1974 sticht ze het 'Centrum voor Experimentele Kunst' in Roosdaal. Ze ontwikkelt een habitus die haar voorliefde voor verschillende multidisciplinaire procedures verbindt en die het resultaat zijn van jarenlang experimenteren. Readymade, foto's, textiele vormen, glas, hout, ijzer etc. worden opgenomen in een melange van verschillende methodes in relatie tot schilderkunst, grafische en digitale technieken, mixed media, collages, sculpturale keramiek en installaties.

Hier ontstaat ook de schilderijenreeks 'De Wondere Wereld van de Goepta's', een portrettengalerij met de stichters van een nieuwe en betere maatschappij.  In 1984 opent ze Kunstatelier NIJS waar ze in opdracht, gebrandschilderde glasramen ontwerpt, vervaardigt en restaureert voor particulieren, bedrijven en kerken.

In 2014 huurt ze een leegstaande passementfabriek die ze doopt tot 'DeKANTFABRIEK'. Deze parel van industrieel erfgoed wordt gedurende vijf jaar haar artistieke biotoop die ze omtovert tot een cultuurtempel waar ze naast de beeldende kunsten ook muziek, literatuur, poëzie, film etc. samenbrengt in correlatie met de academische wereld met o.a. Prof. dr. Paul Verhaeghe, psychoanalyticus/maatschappijcriticus UGent, Prof. dr. Willem Elias, filosoof, kunstcriticus VUB, Prof. dr. Ignaas Devisch, ethisch filosoof UGent, Prof. dr. Dirk De Wachter, psychiater, psychotherapeut UPC KUL en Prof. dr. Françoise Vanhecke, sopraan, pedagoog, researcher Inhealing Singing UGent - en waar ze al deze aspecten regisseert tot een artistieke maatschappij-reflecterende totaalinstallatie. 

Hier realiseert ze haar 'Identity Rooms', een levensgrote installatiemaquette schaal 1/1, met differente ruimtes. Elke kamer, de smallest room, bedroom, transgender room, dining room, library room, music room, black room, Freud's room, the nursery... is een kunstwerk die kunst huisvest en waar men letterlijk kan wandelen in het kunstwerk. 

Gedurende die vijf jaar biedt ze ook royaal en gratis zonder commissie, in de lege zalen van het gebouw, expositieruimte aan vele collega-kunstenaars waar de dialoog tussen hun werken telkens zorgt voor boeiende tentoonstellingen met actuele kunst. Hiermee is ze één van de grensverleggende vrouwelijke kunstenaars die het hokjesdenken en de neiging tot categoriseren doorbreekt en in een alleenstaand niet-geïnstitutionaliseerd kunstenaarsinitiatief de rol van curator op zich neemt  en nieuwe wegen verkent vanuit de eigenheid en de vrijheid van de kunstenaar zélf naast het gangbare pad die de kunstscene voorschrijft, echter zonder dat de ene pool de andere wil uitsluiten maar integendeel, elkaar zouden aantrekken, verruimen en gunstig beïnvloeden als bij een magnetisch veld.

De site met de passementfabriek werd aangekocht door de stad Ninove. 

Hilde NIJS haar werk is gebaseerd op concepten van humanisme. Haar passie voor filosofie en psychologie en haar gevoel voor sociale rechtvaardigheid leiden haar naar de gedragingen van mens en maatschappij. Ze onderzoekt de existentiële vragen over 'The Human Condition' in onze woelige, uitdagende tijd en de daarmee gepaard gaande steeds veranderende identiteit. Ons brein, het geestelijk welzijn, het handelen van de mens en de connectiviteit tussen individuele personen en groepen van mensen, diversiteit en een betere samenleving, de essentie van de mens als bewoner van de aarde… ze ziet zichzelf als een researcher en praktisch filosoof die door middel van beeldende expressie, chaos tracht te beheersen door klaarheid te scheppen in de emoties die ons voeden en waar we innerlijk beter van worden. 

Haar canvas is een gevoelsmatig proefschrift, waar intuïtie en innerlijke waarden zich opdringen en waar een studie met complex denkproces die zich vertaalt in schetsen, tekeningen en teksten, aan vooraf gaat. Dit onderzoek in combinatie met haar persoonlijk verhaal creëren nieuwe situaties waar al deze artefacten samenkomen in een never ending story van heden, verleden en toekomst.

Haar installaties zijn dikwijls een verlengde van haar eigen environment. De rode draad binnen haar verhaal is een steeds terugkerend element die alle handelingen met elkaar verbindt. Met een knipoog en zelfrelativering verwijst ze naar de mens in de hedendaagse maatschappij daarbij geen problemen of taboes uit de weg gaand. Ze reikt geen antwoorden maar haar beeldende kracht ligt besloten in haar fascinatie voor bepaalde vragen en verbanden die er op het eerste gezicht niet zijn. Onvoorziene confrontaties kunnen op deze manier vastgeroeste denkpatronen losmaken. De waarnemer kan moeilijk anders dan reflecteren over de onderwerpen aangesneden door de installaties.